در میان تمام بحث هایی که در مورد درآمد و ارتباط پزشکان و بیماران در می گیرد، یکی از نکاتی که به آن اشاره می شود سختی های تحصیل پزشکی است. سختی هایی که خود پزشکان از آن با خبر هستند اما سایرین دیدی در مورد آن ندارند. در این متن می کوشیم روشن سازیم منظور از این سختی چیست؟ با ارجاع به این متن در میان بحث ها و درخواست از طرف مقابل بحث برای آشنا شدن با این مشکلات حتما می توان به درک مشترک نزدیکتر شد.
این متن به تحصیلات در دوره تخصص یا رزیدنتی اختصاص دارد، در مطالب بعد به جنبه های دیگری مانند دوران پزشکی عمومی و دوران طرح خواهیم پرداخت.
امتحان رزیدنتی یا دستیاری تخصصی:
این امتحان را شاید بتوان پس از ازدواج بزرگترین مرحله زندگی یک پزشک در نظر گرفت. این امتحان در بین حدود ۱۵ هزار نفر پزشکی برگزار می شود که یا دوران طرح پزشکی عمومی و سربازی را پشت سر گذاشته اند یا با استثنایی مانند معدل و رتبه کنکور پس از اتمام پزشکی عمومی اجازه شرکت در امتحان را یافته اند. همانگونه که مشخص است رقیبان یک پزشک در این امتحان کسانی هستند که خود در کنکور جزء برترین ها بوده اند و پزشکی قبول شده اند. منابع امتحان بسیار گسترده بوده و شامل حدود ۲۰ کتاب مرجع پزشکی می شود که هر کدام ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ صفحه را شامل می شوند. با توجه به رقابت شدید برای ۱۰۰۰ رتبه اول امتحان، بسیاری از پزشکان یک سال تمام را صرف آماده سازی خود برای امتحان می کنند که به معنی ۸ تا ۱۴ ساعت درس خواندن و دوری از خانواده و کار در این یکسال خواهد بود.
دوره تخصص
این دوران بین سه تا ۵ سال بسته به رشته های مختلف طول می کشد. در این دوران دستیار حق کار کردن در جایی بجز بیمارستان آموزشی را ندارد. تنها در آمد او کمک هزینه تحصیلی است . این کمک هزینه تحصیلی برای دستیار مجرد سال یک، با افزایش در سال ۹۳ از حدود ۶۰۰ هزار تومان به ۸۰۰ هزار تومان و برای دستیار متاهل سال یک در سال ۹۳ از ۸۰۰ هزار تومان به ۱ ملیون تومان رسید. با توجه به اطلاق عنوان کمک هزینه و نه حقوق به این دریافتی، قانون حداقل دریافتی حقوق دولتی شامل این پرداخت نمی شود. این حقوق با بالارفتن سال دستیاری حدود ۵ درصد اضافه می شود.
کشیک ها دوران دستیاری:
بار اصلی خدمات درمانی در بیمارستان های آموزشی بر عهده دستیاران تخصصی یا رزیدنت هاست. علاوه بر حضور روزانه ۶ تا ۸ ساعته در بیمارستان، دستیارانِ سال های مختلف باید روزهای کشیک را ۲۴ ساعته در بیمارستان حضور داشته باشند و به درمان در اورژانس یا مراقبت از بیماران در بخش بپردازند.
بسته به رشته های مختلف تعداد کشیک ها متفاوت است اما به طور کلی هر دستیار سال یک باید ۱۵ شب حداقل در ماه کشیک باشد و البته در مورد رشته های جراحی مانند جراحی عمومی و ارتوپدی این تعداد کشیک می تواند به ۲۵ یا حتی ۳۰ کشیک در ماه برسد.
در سالهای بالاتر از تعداد کشیک ها تا حدودی کم می شود.
امتحانات ارتقا:
هر دستیار برای اینکه در مهر ماه سال بعدی دستیار سال بالاتر به حساب بیاید، در کنار وظایف درمانی خود باید در انتهای هر سال امتحانی به نام ارتقا را بگذراند. منبع این امتحان، کتاب های رفرنس اختصاصی هر رشته هستند که صفحاتی بین ۸۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ صفحه را شامل می شوند. در کنار این منبع، مقالات ۲ سال اخیر حداقل ۲ ژورنال معتبر هر رشته نیز جزء منابع امتحانی به شمار می آید. دستیاران در کنار امتحانات عملی مانند OSCE و miniCEX باید در انتهای سال برای گذر به سال بالاتر حد معینی از نمره را از امتحان ارتقا به دست بیاورند تا مهر سال بعد به عنوان دستیار سال بالاتر شناخته شوند. حداقل نمره در امتحان ارتقا با بالا رفتن سال دستیاری افزایش می یابد. واضح است اگر دستیاری در امتحان ارتقا مردود شود باید سال گذرانده را با تمام کشیک ها و وظایف درمانی تکرار کند.
پایان نامه:
دستیاران برای دریافت مدرک تخصص خود باید در انتهای تحصیل از پایان نامه خود دفاع نمایند. در دوره تخصص از فرد انتظار می رود که با طرح تحقیقاتی پایان نامه خود مرز های دانش رشته خود را گسترش دهد. تحقیقات آینده نگر که با پیگیری بیماران در طی مدت زمانی حدود ۱ سال معمولا همراه است؛ سطح مرسوم قابل قبول پایان نامه دستیاری را تشکیل می دهد. چاپ مقاله منتج از پایان نامه در مجلات ISI یا فهرست شده در کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده برای ثبت نام آخرین امتحان ارتقا که امتحان پیش از دانشنامه گفته می شود ضروری است.
دانش نامه یا بورد:
پس از قبولی در آخرین امتحان ارتقا که پره بورد یا پیش از دانشنامه نامیده می شود و پس از چاپ مقاله منتج از پایان نامه، رزیدنت می تواند در امتحان بورد تخصصی یا ارتقا شرکت نماید. این امتحان در دو مرحله نظری و عملی برگزار می شود. فرد پس از گذراندن این امتحان دارای بورد تخصصی دانسته می شود و می تواند برای پذیرش در مراتب علمی بعدی مانند فوق تخصص یا تبدیل شدن به هیئت علمی اقدام نماید.
طرح تخصص:
پس از اتمام دوره تخصص در صورتیکه فرد به عضویت هیئت علمی دانشگاهی در نیاید باید طرح خدمت خود را به مدت ۲ تا ۳ برابر دوران تحصیل در مکانی که وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی تعیین می نماید بگذراند.
پاسخ بدهید
10 نظر برای مطلب "پزشکان از چه سختی می گویند؟"
ببخشین این یعنی چی؟
طرح تخصص:
پس از اتمام دوره تخصص در صورتیکه فرد به عضویت هیئت علمی دانشگاهی در نیاید باید طرح خدمت خود را به مدت ۲ تا ۳ برابر دوران تحصیل در مکانی که وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی تعیین می نماید بگذراند.
سلام. دکتر تو رو خدا میشه این شرایط خاص رو خلاصه توضییح بدین؟؟؟ممنون میشم.
هئیت علمی شدن معمولا مختص افراد با نتایج خوب در امتحان بورد و طبق درخواست گروه مربوطه است
ممنون از لطف شما
نقطه نظراتتان در هیئت تحریریه مطرح خواهد شد
باز هم تشکر از دقت نظر
دوست عزیز مدت طرح عمومی ۲ سال است مدت طرح تخصص در کسی که طرح عمومی رو کامل طی کرده و سهمسه آزاده بین ۲ تا ۳ سال است که فکر کنم اشتباهی چاپ شده.۲تا ۳ سال نه ۲ تا ۳ برابر مدت تخصص!!
فرمولش هم این آدرسه
http://medvoice.ir/6835/%D8%A7%D8%B5%D9%84%D8%A7%D8%AD-%D9%85%D8%AD%D8%A7%D8%B3%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%AF%D8%AA-%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5