وضعیت نابسامان پاویون بیمارستان شهدای تجریش

این یادداشتی به صورت امضا محفوظ در مورد وضعیت پاویون بیمارستان شهدای تجریش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به دست صدای پزشکان رسیده است، نظرات نویسندگان مهمان لزوما بازتاب دهنده نگاه صدای پزشکان نیست

روزهای گذشته سخت ترین روزهای دانشجویان پزشکی و دستیاران تخصص دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بیمارستان شهدای تجریش بوده است. پس از انجام ساخت و ساز برای گسترش بیمارستان با انجام گودبرداری غیر اصولی و غیر استاندارد در کنار ساختمان های اورژانس و پاویون دانشجویان، این ساختمان ها در معرض ریزش و تخریب قرار گرفته است.

مسئولین انجام پروژه با سهل انگاری و بی توجهی کماکان مشغول گود برداری بوده اند که به طور اتفاقی یکی از دانشجویان متوجه لرزش و ترک خوردن دیوار پاویون شده است. پس از تماس دانشجویان با آتش نشانی و حضور نیروهای آن در بیمارستان به مسئولان این بیمارستان تاکید شده است پاویون دانشجویان و اورژانس و درمانگاه در معرض خطر جدی برای تخریب قرار دارد و باید سریعا تخلیه شود‌ که بلافاصله شبانه این ساختمان ها تخلیه میشود.

متاسفانه مسئولان بیمارستان به دلیل تامین نمودن هزینه های مالی بیمارستان پس از یک شب از تخلیه اورژانس خودداری کرده و جان پزشکان و بیماران را کماکان در معرض خطر جانی قرار داده اند.

تخلیه پاویون دانشجویان پزشکی و دستیاران تخصص رشته های مختلف تنها اقدام مسئولان بیمارستان بوده که البته برای جایگزینی محل استراحت دانشجویان هیچ اقدامی صورت نگرفته است. در حال حاضر دانشجویان پزشکی  و دستیاران تخصصی این بیمارستان پس از انجام کشیک های سنگین که با دستور جدید رئیس دانشگاه علوم پزشکی از ساعت ۶:۴۵ صبح تا ۵ بعدازظهر باید ادامه پیدا کند در اتاق های مختلف بیمارستان برای استراحت و یا مطالعه سرگردان هستند.

لازم به ذکر است شب اول برای اسکان دانشجویان کشیک در هر بخش یکی از اتاق های بیماران بستری در اختیارشان قرار گرفت. ولی متاسفانه از صبح امروز آن اتاق ها نیز از آنها با این توضیح که باید برای تامین هزینه های بیمارستان در اتاق های فوق الذکر بیمار بستری شود، باز پس گرفته شدند!

متاسفانه رییس بیمارستان شهدای تجریش نیز جهت دلجویی و ارائه راه حل برای این بحران هیچ گونه جلسه ای با حضور رزیدنت ها و دانشجویان خسته از کشیک های سنگین و بدون هیچ گونه استراحتی برگزار نکرده و تاکنون نیز راه حل منطقی ای پیشنهاد نشده است. تنها راه حل ایشان تخصیص ساختمان های مجاور اورژانس و یا ساختمان های مخروبه و بلا استفاده دیگر بوده است که متاسفانه فاقد امکانات اولیه از جمله محلی برای غذا خوردن و… بوده اند.در این میان تعداد زیادی از دانشجویان به دلیل اسکان در محل های سرد دچار آنفلوانزای شدید و عفونت ریه شده و ناچارا خانه نشین شده اند.

هفته گذشته نیز در یک اتفاق تلخ یکی از دانشجویان پزشکی بیمارستان به دلیل سخت گیری و اهمال مسئولان بخش داخلی بیمارستان اجازه پیگیری معالجه مادر خویش را نیافت و پس از درگذشت مادر به بالین وی رسید. به نظر میرسد جان این دانشجویان و رفاه نسبی آنها که قطعا آینده سازان این مملکت هستند دغدغه مسئولان امر نمیباشد.

سوال دیگر این است که تیم اجرای پروژه ساخت ساختمان جدید باید برای این اهمال کاری و به خطر انداختن جان صدها دانشجو پاسخگو باشند. چه بسا دانشجویان متوجه این امر نمیشدند و فاجعه ای بسیار تلخ تر از دانشجویان مظلوم دانشگاه علوم تحقیقات شکل میگرفت و صدها دانشجو و بیمار و همراه بیمار زیر آوار میرفت…

واقعا چه کسی پاسخگوست؟