گذر از قانون، راه حل معضل انتخابات نظام پزشکی

تقریبا کسی در این موضوع که چهره نظام پزشکی مخدوش شده است شکی ندارند، فرایند انتخابات حتی برای منتخبین هم راضی کننده نیست و شیرینی پیروزی و انتخاب شدن توسط همکارانشان کامشان را شیرین نکرده است. در این میان از هر طرفی پیشنهادی برا حل معضل و ترمیم این وضعیت مطرح می شود، عده ای انصراف و استعفا را مطرح می کنند، عده ای از ابطال سخن می گویند و عده ای دیگر بر فراهم سازی امکان رای دهی کسانی که از رای دادن باز مانده اند.
استدلال ها متفاوت است، مخالفین ابطال و موافقین رای گیری تکمیلی از بازماندگان، استدلالشان لزوم پیگیری حقوق افراد بازمانده از رای دادن در عین حفظ حق کسانی است که به شیوه کلاسیک و در روز رسمی رای گیری به شعب اخذ رای مراجعه کرده اند. آنها می گویند همانطور که پیگیری حق حتی یک نفر که از رای دادن بازمانده، مهم است، حفظ حق کسی که در روز رسمی رای گیری رای خود را به صندوق انداخته اند نیز مهم است. این عده از منتخبین راهکار را جلسه فوق العاده شورای عالی، تغییر آئین نامه انتخابات و تعیین زمانی برای رای گیری الکترونیک باز ماندگان می دانند.
از سوی دیگر، برخی از کاندیداها ابطال کل انتخابات را درخواست می دهند و دو تکه شدن انتخابات را منطقی نمی دهند. آنان بر رفع تضییع حقوق بازماندگان از رای دهی تاکید دارند و معتقدند در انتخابات مجدد افراد رای داده در روز اول راگیری حق مشارکت دارند و حقوقی از آنان ضایع نمی شود . از نظر این افراد افراد برای شرکت در انتخابات مختار هستند در حالی که بازماندگان از رای دهی چنین امکانی را نداشتند.
اما هر کدام از دو گزینه ابطال/ رای گیری تکمیلی را بهتر بدانید در هر صورت با سد قانون ها و آئین نامه ها روبرو می شوید. هیئت نظارتی که خود تصمیم گیرنده ابطال انتخابات الکترونیک بوده، تصمیم گیرنده نهایی است و به نظر نمی رسد اراده ای بر پذیرش وضعیت به عنوان مشکل داشته باشد. از سوی دیگر چیزی مانند رای گیری تکمیلی در قانون نیز پیش بینی نشده است. اما آیا قانون تنها مسیر ممکن برای حل مشکل است؟
شاید در نگاه اول این عبارت خطا و خطرناک باشد، هر قانونی می آید تا روح عدالت را تجسم بخشد، میانه را بگیرد نظم را برقرار کند و حق را تا حد ممکن به حقدار برساند، همه می پذیرند که تحت هر قانونی اقلیتی ممکن از حقوق خود محروم شوند، این هزینه ای است که برای نظم و ختم مسالمت آمیز اختلافات پرداخته می شود. اما چه باید کرد اگر که تعداد افرادی که بواسطه آن قانون حقوقشان پایمال شده به اکثریت جامعه تبدیل شوند؟
می گویند قانون برای روز دعواست، ولی اگر اصولا دعوایی در مخدوش بودن انتخابات در بدنه جامعه پزشکی وجود نداشته باشد چطور؟ اگر همه موافق باشند وضع موجود نا مطلوب است چطور؟ در شرایطی که تعداد افراد محروم شده از حق مشارکت چندین برابر افراد بهره برده از حق مشارکت هستند و درحالی که ما به عنوان جامعه ای نسبتا کوچک و دارای اعتماد اجتماعی بالا بین اعضا( مقایسه کنید حمایت و انسجام داخلی پزشکان را با انسجام کل جامعه)، همه در آسیب دیدن اعتماد عمومی به نظام پزشکی هم نظر هستیم، می توانیم با موافقت همگانی از قانون گذر کنیم. در این شرایط راهکار های فراقانونی مانند برگزاری انتخابات در روزی دیگر برای بازماندگان از رای دادن حرکتی برای بازگرداندن عدالت است، حرکتی که در قانون پیش بینی نشده اما با توجه به نگاه عمومی با روح قانون در تضاد نیست. به نظر می رسد تشکل و انسجام جامعه پزشکی آن قدر باشد که بتوان امید داشت با اجرای راهکاری فراقانونی هرج و مرجی بوجود نیاید و ما نیز از این وضعیت نامطلوب به لحاظ وجدانی عبور کنیم.