نظرات نویسندگان مهمان لزوما بازتاب دهنده نگاه صدای پزشکان نیست
امضا محفوظ
مدتی پیش در وبسایت صدای پزشکان مطلبی طنز آمیز در مورد حضور روحانیت در بیمارستانها خواندم که به نظر میرسید نویسندگان از ابعاد واقعی این حضور و سابقه آن در دیگر نقاط دنیا اطلاعی نداشته اند. من البته از جزئیات این خبر و برنامه اطلاعی ندارم اما با شنیدن آن و اعتراضهایی که نسبت به آن در بین پزشکان در جامعه قابل پیشبینی است، نکته ای به ذهنم رسید که تقدیم می کنم. آن نکته اینست که باید مراقب بود که به خاطر احتمال نادرست اجرا شدن یک موضوع و به دلیل پیش داوری های اشتباه، اصل آن موضوع را زیر سؤال نبریم.
باز هم تاکید میکنم بنده اطلاعی ندارم که این کار با چه مقدماتی و برنامه ریزی هایی در حال اجرا است.
اما فراموش نکنیم که این بخش از درمان در دنیا کاملا معتبر بوده و به رسمیت شناخته شده است و در بسیاری از مراکز بیمارستانی بزرگ دنیا، دپارتمان spiritual care وجود دارد که علاوه بر اقدامات حمایتی روحی، نیازهای مذهبی بیماران و همراهان را نیز مورد توجه قرارداده و در جهت برآورده کردن آنها تلاش می کند.
این امکانات در مراکز ما فراهم باشد یا نه، باید بدانیم به عنوان کلینیسین، حداقل وظیفه ای که به عهده ما است ، به رسمیت شناختن این نیازها در بیماران و اطرافیان آنهاست و بعد تلاش برای برآورده ساختن آن.
تصور کنید در مراکز درمانی ما، وقتی بیماری را می خواهند از بخش برای یک جراحی منتقل کنند، اگر به کادر درمانی بگوید که من مفاتیح می خواهم و چند دقیقه وقت برای دعا خواندن نیاز دارم یا من می خواهم با یک عالم مذهبی قبل از عمل، گفتگویی داشته باشم، یا امکانی می خواهم برای دو رکعت نماز، تصور کنید در بسیاری از مراکز ما، برخورد قلبی و همچنین بروز احساسات و بعد عملکرد کادر درمان در سطوح مختلف چه خواهد بود؟
تردیدی نیست که سوای اینکه دپارتمانی برای این کار وجود داشته باشد یا نه، این وظیفه تیم درمانی است که نسبت به نیازهای روحی و مذهبی بیمار و همراهان -طبعا در چارچوب قوانین کشور- اولا احترام بگذارند و با دیدی باز، کلامی مهربان و احترام تمام با آن برخورد کند. در وهله بعد چنانچه سازوکاری در مرکز برای این موارد وجود ندارد، به عنوان تیم پزشکی -که وظیفه شان فقط تجویز دارو و وپروسیجر نیست- تلاش کنند که نیازهای روحی و معنوی بیمار و همراهان را برآورده کنند
پاسخ بدهید
1 نظر برای مطلب "نقدی بر مطلب نگاهی طنزگونه به بی ذوقی احتمالی در یک طرح بالینی معنوی"
شما اگه خیلی به حرفت ایمان داشتی اسم خودتو مینوشتی و با ترس فراوان اونو مخفی نمی کردی.شما و همه ما میدونیم این طرح چقدر مسخره هست.