درد، چه علتش آسیب فیزیکی باشد و چه طرد شدن اجتماعی، جزو اجتناب ناپذیر زندگی ماست. این دو نوع از درد (فیزیکی و اجتماعی) ممکن است بر برخی از مؤلفه‌های رفتاری و عصبی که تأثیرات مربوط به درد را ثبت می‌کنند، تاثیر یکسانی داشته باشد.
بنابراین استامینوفن به عنوان یک مسکن که بیشتر به طور مرکزی باعث تسکین درد می‌شود (در مقابل مسکن هایی که بر پایانه‌های محیطی اعمال اثر دارند) شاید بتواند در کاهش دردهای اجتماعی نیز موثر باشد.
این مسئله، فرضیه اولیه محققینی شد که بر روی اثرات استامینوفن در دردهای اجتماعی تحقیقاتی انجام دهند و نتایج این تحقیقات در سال ۲۰۱۰ منتشر شد.
سال گذشته و در ستون MODERN LOVE روزنامه The New York Times مطلبی توسط خانم Melissa Hill، عصب‌شناس؛ منتشر شد که ضمن بیان تجربه‌ای از طرد اجتماعی در یک رابطه عاطفی، با اشاره به مقاله Acetaminophen Reduces Social Pain: Behavioral and Neural Evidence مجددا توجه‌ها را به این تحقیق معطوف کرد.
در مقاله فوق، دو گروه از داوطلبین استامینوفن و placebo روزانه برای ۳ هفته دریافت کردند. گروهی که استامینوفن دریافت کرده بودند، دردهای اجتماعی کمتری را گزارش کردند. سپس تحقیقات تکمیلی از functional MRI برای بررسی بیشتر اثرات این دارو استفاده شد.
در این تصویربرداری‌ها مشخص شد که استامینوفن پاسخ اعصاب به دردهای اجتماعی و همچنین دردهای فیزیکی را در مغز کاهش می دهد. محل اثر این دارو بیشتر در نواحی dorsal anterior cingulate cortex و anterior insula مشاهده شده است.
بنابراین استامینوفن در کاهش پاسخ‌های رفتاری و عصبی که با طرد اجتماعی مرتبط است، پاسخ چشمگیر داشته است.
ترجمه: دکتر حامد چراغعلی
جهت مطالعه مقاله اصلی به لینک زیر نگاه کنید:
مقاله روزنامه The New York Times در این آدرس قابل مشاهده است:
همچنین خانم نفیسه آزاد در وبلاگ شخصی خود ترجمه روانی از یادداشت نیویورک¬تایمز ارائه کردند:
پاسخ بدهید
اولین نفری باشید که نظر می دهید