نورآوران سلامت یا زورآوران سلامت؟

نظر نویسنده مهمان لزوما بازتاب‌دهنده صدای پزشکان نیست.

موسسه خیریه نورآوران سلامت متعلق به وزیر بهداشت سابق در راستای اهداف خیرخواهانه با تجهیز مناطق محروم و برپایی اتاق عملهای صحرایی تا کنون بیش از ٧٠٠٠ عمل جراحی چشم را در مناطق محروم به کمک همکاران خود انجام
داده است.اما آیا در چنین شرایطی که جراحان زبردست تیم جراحی خیریه نورآوران سلامت فقط هنگام عمل جراحی حضور دارند و از شرایط قبل عمل و پس از عمل بیماران اطلاعی ندارند را می توان مثبت تلقی کرد؟

چند سال پیش در ماجرای پیش آمده برای پزشک مرحوم کیارستمی یکی از ادله وکلای آن مرحوم عدم حضور پزشک مربوطه به هنگام معاینات پس از جراحی بود.

تیم جراحی خیریه نورآوران سالهاست این وظیفه خطیر معاینات قبل و پس از عمل را به عهده دستیاران سال آخر چشم پزشکی به ویژه دانشگاه تهران و بیمارستان فارابی قرار داده اند.

دستیاران سال آخر چشم پزشکی تحت عنوان طرح یک ماهه به مناطق محروم اعزام و بدون دریافت حتی یک ریال در این شرایط مشغول خدمت هستند.

این درحالیست که طرح یک ماهه(٣٠ روز کامل) برای دستیاران چشم پزشکی اختیاری و در قالب متخصص چشم به مناطق با کمبود متخصص وابسته به دانشگاههای علوم پزشکی (و نه نهادهای خصوصی و خیریه) می باشد.

حال پرسش اینجاست آیا برپایی چنین نهاد خیریه و توافق حاصله بین خیریه مربوطه وابسته به وزیر سابق و مدیرگروه چشم پزشکی و ریاست بیمارستان فارابی در جهت اعزام دستیاران سال آخر(به اجبار یا اختیار) امری اصولی و اخلاقی است یا صرفا ابزار قدرت برای مانورهای تبلیغاتی فرد خاص؟

پرسش بعدی که نوک پیکان آن گروه چشم پزشکی بیمارستان فارابی و ریاست این بیمارستان را نشانه می رود این است که آیا همکاری این نهاد خیریه(متعلق به وزیر سابق بهداشت) با بیمارستان فارابی امتیاز یا ملاحظه خاصی برای ایشان محسوب میشود که در چنین شرایطی که دستیاران این مرکز آموزشی زیر بار درمان قامت خم کرده اند مجبور به همکاری با این نهاد خیریه در مناطق محروم تحت عنوان نیروی کار رایگان نیز هستند.

به بیان دیگر می توان گفت قراردادی پنهانی مابین خیریه فوق الذکر و بیمارستان فارابی با نیت و اهداف نامعلوم دستیاران جوان و مظلوم این بیمارستان را درگیر بازی جوانمردانه ای کرده است.