بالاخره اولین قدم ها برداشته شد. دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران پس از تلاش های فراوان و ممتد، توانستند تا مقدمات برگزاری انتخابات اولین دوره ی شورای دستیاری را فراهم آورند. این انتخابات قرار است در اسفندماه امسال برگزار شود و همانطور که در پوستر این انتخابات مشاهده می کنید اسامی کاندیداها نیز مشخص شده است.
اما تلاش برای استیفای حقوق دستیاران مدتی است که شکلی جدی تر و عملی تر به خود گرفته است و به نظر می رسد پس از مدتعا دغدغه های دستیاران توانسته است راه خود را به خبرهای روز باز کند. نخستین کمپین گسترده و فراگیر استیفای حقوق دستیاران در تابستان امسال کلید خورد. کمپینی که استیفای حقوق دستیاران را در چهار حوزه پیگیری می کرد: ۱- ساعات کاری، ۲- حقوق و مزایا، ۳- بیمه و سنوات ، ۴- آموزش و ۵– تشکیل اتحادیه سراسری.
این کمپین در حال پیگیری اهداف خود از طریق مجلس شورای اسلامی است و مکاتبات گسترده و امیدوار کننده ای با کمیسیون بهداشت و درمان مجلس داشته است. نخستین بار فکر تشکیل شوراهای دستیاری در دانشگاه های علوم پزشکی کشور نیز در همین کمپین شکل گرفت .اما متاسفانه به دلیل متمرکز بودن اعضای کمپین در دانشگاه های شهر تهران و سختی ارتباط ممتد با سایر دانشگاه های علوم پزشکی، این مهم تا به امروز معطل ماند. اما به نظر می رسد با تشکیل نخستین دوره ی شورای دستیاری دانشگاه علوم پزشکی تهران، می توان الگویی ساخت برای ادامه ی این روند در سایر دانشگاه های علوم پزشکی کشور.
همانطور که به ذهن خوانندگان این سطور می رسد،کلید حل بسیاری از مشکلات اساسی دستیاران تخصصی پزشکی در دستان قانون ودر سطح وزارت بهداشت و مجلس است. اما باید دانست که هستند مشکلاتی که می توان در سطح دانشگاه پیگیری و حل کرد. از اجرای قوانین معطل مانده ای مانند افزایش حقوق و پرداخت کارانه بگیر تا مسایل رفاهی و حتی آموزشی. یک قدم کوچک در حل این مشکلات می توانند تاثیری بزرگ بر کیفیت زندگی و آموزش دستیاران هر دانشگاه بگذارند.
اما به نظر می رسد تشکیل صنف دستیاران در هر دانشگاه نقش بسیار مهمتری نیز دارد. این شوراهای دانشگاهی می توانند نقطه ی آغازی باشند برای تشکیل یک تشکل کشوری قدرتمند. تشکلی که سامان گرفتنش نیازمند داشتن تجربه ی کار صنفی ممتد و طولانی است. چه تجربه و مقدمه ای بهتر از کار صنفی در سطح دانشگاه ها؟ اگر تجربه شوراهای دستیاری در دانشگاه ها موفق و مثمر ثمر باشد مسلما تشکیل نهادی قدرتمند در سطح کشوری کاری قابل دسترس تر خواهد بود. چرا که می توان با استناد به این دستاوردها ادله محکم تری برای تشکیل شورای کشوری جمع کرد. و نخستین قدم ها در این راه طولانی را در دانشگاه ها برداشت. حضور موفق در دانشگاه می تواند انگیزه و همکاری دستیاران را برای حضور در سطح کشوری نیز افزایش دهد و آغازی باشد برای حل مشکلات بزرگ تر و ریشه ای تر: نویدی برای تحقق رویای تشکیل انجمن دستیاری کشوری.
پاسخ بدهید
اولین نفری باشید که نظر می دهید