چرا پاتولوژیست ها شایسته ستایش اند؟

پزشکان در سالهای اخیر سخت ترین فشارها را متحمل شده اند. از انتقادات رسانه ها بابت خطاهای پزشکی گرفته تا فشارهای مالی ناشی از ناتوانی وزارت بهداشت در پرداخت بدهی ها و از تحمل بار کاری فزاینده طرح تحول تا ورود سایر رشته ها به حیطه پزشکی. مورد اخر اما این روزها سروصدای زیادی به پا کرده است. هر چند نگاهی به تحولات سالهای اخیر نشان می دهد که این داستان تازه ای نیست. تلاش برای برقراری دکترای فیزیوتراپی، ورود روحانیون به پزشکی تحت عنوان طب اسلامی و این روزها صدور اجازه تاسیس آزمایشگاه مستقل به غیرپاتولوژیست ها نمونه های تکراری از این داستان است. با این حال در میان همه ناملایماتی که در سالهای گذشته رخ داده واکنش پاتولوژیستها رنگ و بوی دیگری داشت.
با اعلام سیاست جدید، به سرعت دستیاران و فارغ التحصیلان پاتولوژی واکنش نشان دادند. اولین تجمع در برابر مجلس و دیگری در برابر ریاست جمهوری برگزار شد. در همین تجمعات بود که چتر سفید را بعنوان نماد اعتراضات خود معرفی کردند. اعضای هیات بورد با قاطعیت و در یک اقدام هماهنگ و شجاعانه از منصب خود استعفا دادند. به موازات این تلاشها نامه اعتراضی خود را با درخواست همه پزشکان منتشر و شروع به جمع آوری امضا کردند. پاتولوژیست ها به سرعت و به خوبی موفق شدند منافع خود را بعنوان منافع کلان جامعه پزشکی به پزشکان تمام رشته ها معرفی کرده و آنها را وارد گود کنند. البته با توجه به نارضایتی که به حق یا ناحق در میان پزشکان نسبت به اقدامات و سیاست های وزارت بهداشت وجود داشت، زمین حاصلخیزی برای بذر اعتراضات در اختیار پاتولوژیست ها بود. نارضایتی های قبلی به سرعت تبدیل به جریان غالب رسانه ای میان پزشکان شد و سیل امضا و حمایت را به سوی پاتولوژیست ها روانه کرد. در اقدام بعدی نظام پزشکی در پشت پاتولوژیست ها قرار گرفت که البته با توجه به نزدیکی انتخابات این سازمان و نیاز دکتر زالی به رای پزشکان ناراضی، قابل پیش بینی می نمود. فضای عمومی طوری تغییر کرد که در میان تعجب همگان، رادیوتراپیست ها و هماتولوژیست هااختلافات خود را موقتا به کناری نهاده و همراه یکدیگر نامه ای را امضا کردند که نشان از ایجاد صفی واحد از پزشکان در برابر سیاست تازه داشت. رایزنی با نمایندگان مجلس گامی دیگر برای پاتولوژیستها بود. همراهی رییس کمسیون بهداشت مجلس با اعتراضات آنها نشان از موفقیت و تاثیر رایزنی های آنها در سطح نمایندگان داشت. آخرین و سهمگین ترین ضربه، قرار گرفتن امضای دکتر ملک زاده بعنوان وزیر بهداشت سابق و معاون وزیر بهداشت کنونی، در زیر نامه ای اعتراضی خطاب به وزارت بهداشت بود. این امضا نشانه ای بود از آنکه اعتراض ازخیابانها و فضای مجازی به داخل وزارت بهداشت کشیده شده و حتی در چند متری اتاق وزیر هم می توان صدای آن را شنید.
مساله ما این نیست که آیا این اعتراض صحیح است یا خیر و حتی مساله این نیست که به نتیجه می رسد یا نه. بلکه صحبت بر سر آن است که این بار و شاید برای اولین بار، گروهی از پزشکان با بهره بردن از تمام امکانات مجازی و حقیقی، نیروی موثر هم لباسان خود را به صحنه آوردند. نامه نگاری، جمع آوری امضا، کار رسانه ای ، گردهمایی اعتراضی، استعفای جمعی و رایزنی موثر در سطوح بالا همه آن چیزی است که از یک نهاد مدنی نیرومند انتظار می رود. پاتولوژیست ها با هوشمندی فراوان از تمام این امکانات مدنی بهره بردند و با شناخت فضای نارضایتی عمومی پزشکان از وزارت بهداشت، موج اعتراضی خود را به سرعت به موج اعتراضی همه پزشکان بدل کرده و با تمام سرعت و به پشت گرمی نیروهای فراوانی که پشت سر خود بسیج کرده بودند، به پیش راندند. برخلاف انفعالی که در گذشته از پزشکان سراغ داشتیم، این بار مانورهای ماهرانه پاتولوژیست ها نشان داد انها هم بعنوان بخشی از جامعه رو به رشد ایران به فراست دریافته اند که جامعه مدنی میدان مبارزه و فعالیت برای کسب و حفظ منافع است و در این مسیر هر آن کس که ساکت و منفعل باشد، در برابر نیروهای فعال جامعه بازنده خواهد بود. پاتولوژیستها تا همین جا بابت راه تازه ای که گشودند برنده میدان بوده اند: آنها بیراهه انفعال و ناامیدی را به کناری نهاده واز خلاف آمد عادت کام دل را طلبیدند.