نظرات نویسندگان مهمان لزوما بازتاب دهنده نگاه صدای پزشکان نیست.
چند روزی پیش مراسمی در باب بزرگداشت مقام زن با عنوان “عیدانه” در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار گردید
دراین مراسم جمع کثیری از مسئولین دانشگاه و کارکنان و پرستاران حضور داشته اند.
مجری برنامه که ظاهرا از اهالی رسانه و هنر می باشد در جایی از اجرای خود دهان بی هنر به زشتی می گشاید و با اطلاق عباراتی که زبان از بیان آن شرمگین است جامعه پرستاری و پزشکی را مورد استهزاء و تمسخر قرار می دهد! آن هم نه با کلماتی که انتظار صدور آن از جانب نوع انسان می رود! و در گذشته دیده و شنیده ایم، بلکه پاره ای اصطلاحات جنسی و شهوانی! که جز در کوچه و بازار آن هم از زبان برخی اوباش معلوم الحال کسی نمی شنود.
شگفت آن که این اتفاق در مراسمی با عنوان ارج نهادن به مقام زن رخ می دهد و محل برگزاری نیز دانشگاه [علوم پزشکی] است!!!!!
باری!
دانشگاه که باید موتور تحول فرهنگ و مرام انسانی و چراغ راه جامعه باشد تبدیل می گردد به باشگاهی برای خودنمایی و رفتار نمایشی بی هنرانی بدگهر که فرصت را مهیا می بینند برای بیان آنچه در ذهن دارند و با او می زیند و در خور آنند.
مخاطب این واگویه آن فرصت طلب بی نام و نشان نبوده که اساسا در شان خطاب نیست!
اما اهل هنر و رسانه نیز نیست!چه اینکه دیرزمانی است، رفتار باژگونه مدیران رسانه ملی در مطرح ساختن کوتوله هایی کژاندیش در جامعه با عنوان هنرمند [که حقیقتا آبروی هنرمندان راستین را به سخره گرفته اند] حرفی برای گفتن باقی نمی گذارد.
رسانه ای که خواسته یا ناخواسته ایجاد کننده فضایی است که در آن الگوهای اجتماعی و سرمایه های معنوی جامعه تحمیق و تحقیر می گردند.
جامعه پزشکی و پرستاری که به واسطه خدمت به خلق و نوع رابطه اش با مراجعان خود[بیماران] از گروه های مرجع در جوامع مترقی است اینچنین دستمایه خنده های سطحی اما تلخ و ناامید کننده و سوت و هلهله حاضرین می گردد!!!
دردا و دریغا از این همه افول و سقوط!
اما مخاطب سخن، مسئولین دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و وزارت بهداشت و درمان اند که چگونه و با چه توجیهی فرصت را برای مطرح شدن افرادی چنین ، فراهم می آورند؟!
مسئول کیست؟
ناظر کیست،؟
چگونه می شود پای افرادی که به روشنی و به کرات در سیمای ملی گفتار و رفتار خود را نشان داده اند به مکان فاخری چون دانشگاه باز گردد؟!!
چه کسی پاسخ گو است؟؟!
به هر روی!
در پایان تاسف است و تکدر که می ماند.افسوس به حال زنان این ملک که در روز بزرگداشت مقام شامخ زن اینچنین مورد تعرض کلامی و شخصیتی قرار می گیرند.این تقارن بی حکمت نیست!!
بدا به حال ما!
وای برما که نظاره گران ساکت زبان در کام این بالماسکه ایم!
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر برنیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید ، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
و گر دست محبت سوی کس یاری
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
زمستان است!
فریبرز عزیزی
دستیار تخصصی رادیولوژی
۹۶/۱۲/۱۹
